Dva predstavnika Demokratskog omladinskog pokreta su sredinom Septembra učestvovali u studijiskoj posjeti gradu Gaziantep koji se nalazi na naposrednoj granici Turske sa Sirijom. Svoja iskustva su prenijeli u pismu koje su napisali kako bi i ostali članovi naše organizacije, ali i generalno mladi ljudi u Bosni i Hercegovini se upoznali sa stanjem izbjeglica iz Sirije koji borave u kampovima.
Prenosimo pismo u potpunosti:
U mjesecu septembru, tačnije od 15-22 septembra 2013. godine, imao sam privilegiju da učestvujem u trening kursu (Youth in action programe) pod nazivom ''Who am I'' koji je održan u Gazijantepu (Turska). Tema trening kursa je prvenstveno bila posvijećena izbjeglicama zbog trenutnih ratnih dešavanja u republici Siriji, uslijed kojih je veliki broj izbjeglica zbrinut u južnim dijelovima Turske pa i u samom gradu Gazijantepu. Učesnici ovog trening kursa su bili iz pet različitih zemalja (Azerbejdžan, Bosna i Hercegovina, Bugarska, Rumunija, Makedonija) i domaćina Turske. Od učesnika iz Bosne i Hercegovine na ovom skupu bio je prisutan Dario Božić iz Sarajeva ispred organizacije Demokratski omladinski pokret, kao i moja malenkost.
Tokom trening kursa imali smo priliku da učestvujemo u mnogobrojnim radionicama i predavanjima koja su imala za cilj da nas informišu i edukuju o prisutnim problemima današnjice poput rasizma, ksenofobije, etničke netrpeljivosti kao i metodama koje bi riješavale date probleme. Na mene je svakako najupečatljiviji utisak ostavilo putovanje u provinciju Haran (Harran), gdje se nalazi izbjeglički kamp u kome borave izbjeglice iz Sirije. Kamp je napravljen uz podršku i finansiranje vlade Turske kao odgovarajućih institucija Ujedinjenih Nacija. Tokom boravka u kampu imali smo priliku da se upoznamo sa uslovima života i pravima koji su osigurani za izbjegličku populaciju iz Sirije. Kamp je veoma dobro uređen i namjeski napravljen. Sve vrijeme našeg boravka obezbjeđivala nas je turska vojska, koja ima zadatak da brine o sigurnosti stanovnika kampa. Prema podacima koje je iznjeo upravnik kampa, u kampu se nalazi oko 30.000 izbjeglica. Smješteni su u posebno uređene kontejnere, u kojima imaju sve neophodne uslove za život. Hrana i ostale životne namirnice kupuju se na dobro snadbjevenoj pijaci. Vlada Turske i Ujedinjene Nacije izdvajaju neophodna sredstva koja pokrivaju životne potrebe izbjegličke populacije. Svaka porodica u kampu posjeduje karticu na koju se uplaćuje novac namijenjen plaćanju osnovnih životnih namirnica na pijaci.
Pored pijace u kampu je nalazi bolnica, škola na sirijskom jeziku, biblioteka sa pristupom internetu. Moja zapažanja u vezi kampa su veoma pozitivna, međutim treba napomenuti da je ovaj kamp najbolje opremljen i da veliki broj izbjeglica boravi u susjednim kampovima gdje su glavni smještajni kapaciteti šatori a uslovi za život veoma lošiji. Boraveći u hotelu imali smo priliku da upoznamo i komuniciramo sa Sirijcima koji se bore za zaštitu ljudskih prava u svojoj zemlji. Kao glavni problem okarakterisali su lošu informisanost i nezainteresovanost ostatka svijeta za trenutno stanje u Siriji.
Kao rezime svega vidjenog povukao bih paralelu sa situacijom sa početkom devedesetih godina prošlog vijeka, kada je naša zemlja bila pogođena ratnim dešavanjima. Uništena privreda i infrastruktura, prekinuti mladi životi i narušena međuljudska harmonija obilježila su ovaj period. Nažalost slična situacija danas je u Siriji, mladi ljudi iz Sirije sa kojima sam komunicirao zamolili su me da prenesem njihov vapaj za mirom i pronalaženjem riješenja koja bi dovela do prekida ratnih sukoba u njihovoj zemlji. Shvatam da nemam moć koja bi doprijenjela smirivanju tenzija u Siriji ali ako ovaj tekst čitaoca potakne na razmišljanje da i sirijska djeca imaju pravo na odrastanje u miru u svojoj zemlji, smatraću moju misiju kao uspješnu.
Uprava Demokratskog omladinskog pokreta