Josip Vancaš je značajno pridonio današnjem izgledu Sarajeva, svojim izuzetnim građevinama ulio je život u bh. prijestolnicu.
Rođen je u Sopronu 22. marta 1859. godine. Studirao je u Beču na Visokoj tehničkoj školi nakon čega radi u atelje F. Fellnera i H. Helmera u svojstvu crtača na projektima za pozorišta, među kojima se nalazi i pozorište u Zagrebu.
U oktobru 1882. godine Vancaš se upisuje na Arhitektonski odjel Akademije likovnih umjetnosti, da bi 1883. godine se odazvao na poziv bosanske vlade i došao u Sarajevo, u kojem je proveo najveći dio svoga života i bio vodeća ličnost u arhitekturi. Istraživao je bosansko narodno graditeljstvo i značajno pridonio stvaranju „bosanskog stila“.
Za vrijeme djelatnosti u Bosni 1883-1921. sagradio je 102 stambene kuće, 70 crkava, 12 škola, 10 banaka, 10 palača, 10 vladinih i općinskih zgrada, šest hotela i kafana i izveo niz pregradnja.
Josip Vancaš uradio je projekat za izgradnju Katedrale u Sarajevu kombinujući elemente romanike i gotike, i tako stvorio sintezu po kojoj se ovaj objekat izdvaja od ostalih te vrste.
Zgradu Grand hotela, a današnji Zavod za platni promet, odnosno građevinu pred kojom je smještena Vječna vatra izgradio je zajedno s Karlom Paržikom 1893. godine, a otvoren je 1895. godine.
Zgradu Zemaljske vlade, današnju zgradu Predsjedništva Bosne i Hercegovine, radio je u neorenesansnom stilu, a pri projektovanju Vojne pošte bavio se secesijom.
Zgradu Muzičke akademije, tadašnji zavod sv. Augustina, projektovao je 1989. godine.
Vancaš je projektovao i Katoličko groblje na Koševu, Vrhbosansko bogoslovno sjemenište, Crkva Sv. Ante Padovanskog na Bistriku, paviljon Bosne i Hercegovine na Milenijskoj izložbi u Budimpešti 1896. godine.
Za vrijeme svog mandata kao zastupnik u bosansko-hercegovačkom saboru podnio je 1911. rezoluciju o zaštiti spomenika kulture u Bosni i Hercegovini.
Josip Vancaš je umro u Zagrebu 15. decembar 1932.